فرهنگ لغات معماری سنتی ایرانی...

این واژگان را می‌توان کلیدی‌ترین واژگان واژه‌نامه معماری ایرانی و معماری سنتی ایرانی دانست.

آبدارخانه: فضای مخصوص تهیه چای و شربت و قلیان
اتاق گوشوار: اتاقی که در طبقه بالا، کنار تالار قرار می‌گیرد و به آن ارتباط دارد.
ارسی: پنجره بزرگ چوبی که یک جبهه اتاق را به‌طورکامل می‌پوشاند و دارای بازشوهای کشویی بالارونده و شیشه‌های رنگین است.
اندرونی: بخشی از خانه که مخصوص زن، فرزندان، خدمتگزاران و سایر اهل خانه بوده است.
ایوان: فضای نیم‌باز مسقفی که از سه طرف محدود و از یک طرف باز است.
ایوانچه: ایوان کوچک و کم عمق
ایوان ستون‌دار: فضای نیم‌باز ستون‌داری که معمولا مقابل فضاهای بسته قرار می‌گیرد.
بادگیر: عنصر مرتفعی که روی بام قرار می‌گیرد و جریان هوا را به درون ساختمان هدایت می‌کند.
بیرونی: بخشی از خانه که مخصوص میهمانان است.
پنج‌دری: اتاق بزرگی که پنج پنجره بزرگ در کنار یکدیگر و به سمت حیاط دارد.
تالار: اتاق بزرگ و تشریفاتی خانه که معمولا محل پذیرایی از میهمانان است.
تالار سرداب: فضای تالارمانندی که در زیرزمین خانه قرار می‌گیرد.
جلوخان: فضای باز پیش از سردر ورودی
چهارصفه: فضای صلیبی‌شکلی که از یک فضای گنبددار در مرکز و چهاربخش با پوشش طاق و تویزه در چهارطرف آن تشکیل شده است.
حوضخانه: فضای سرپوشیده مرتفعی که حوضی در میانه دارد و معمولا با فضاهای دیگر مرتبط است.
حیاط‌خلوت: فضای باز کوچک و فرعی که معمولا در پشت فضا‌های اصلی خانه قرار می‌گیرد و گاهی مربوط به قسمت‌های خدماتی خانه است.
حیاط بالاخانه: حیاط کوچکی در طبقه دوم خانه که به همراه فضا‌های پیرامون خود بخش نسبتا مستقلی را در خانه پدید می‌آورد.
خورشیدی: بخش نیم‌دایره‌ای بالای درها با تقسیمات داخلی
درشکه خانه: فضای نگهداری درشکه‌ها
دودری: اتاقی که دو پنجره بزرگ در کنار یکدیگر به سمت حیاط دارد.
رواق: فضای نیم‌باز ستون‌داری است که از تکرار چهار طاقی‌های مشابه در یک راستا پدید می‌آید و در طول ضلع یک یا چند جبهه حیاط قرار می‌گیرد.
سرداب: زیرزمین
سفره‌خانه: اتاق وسیع یا تالاری که محل صرف غذاست، اتاق غذاخوری و پذیرایی از میهمانان
سه دری: اتاقی که سه پنجره بزرگ در کنار یکدیگر و به سمت حیاط دارد.
سیم گل: گلی است مرکب که نمای ساختمان را با آن می‌پوشانند.
شاه‌نشین: فضایی در صدر تالار و رو به سوی پنجره که مخصوص نشستن بزرگان است.
شربت خانه: فضای انبار و مخزن نوشیدنی‌ها
صفه: سکوی بدون سقفی که سطح آن بالاتر از سطح حیاط است و معمولا در جلوی فضاهای بسته قرار می‌گیرد.
طاق و تویزه: نوعی روش سقف‌سازی
طره: سقفی که برای محافظت نمای ساختمان از باران بر لبه بام می‌سازند و از یک سو به ساختمان اتصال دارد.
قطاربندی: مقرنسی که در یک خط مستقیم کار شده باشد مانند مقرنس بین طاق و دیوار‌های یک اتاق
کاربندی: به‌طورکلی به مجموعه سقف‌سازی‌های داخلی تزیینی می‌گویند (اعم از رسمی، یزدی، کاسه‌سازی و مقرنس).
کفش‌کن: فضای واسطه‌ای که ورود به فضاهای بسته از آن میسر می‌شود.
مطبخ: آشپزخانه
معقلی: نوعی تزیین که از ترکیب آجر و کاشی به وجود می‌آید.
مقرنس: نوعی سقف‌سازی که مرکب از طاسه‌های (عناصر سه بعدی فضای) هم‌اندازه و هماهنگ است.
مهتابی: فضای بدون سقفی است که بالاتر از سطح حیاط قرار می‌گیرد. دیوار‌های این فضا نماسازی می‌شود و به این ترتیب به ایوانی شباهت پیدا می‌کند که سقف آن را برداشته‌اند، این فضا معمولا از سه طرف بسته و از جهت چهارم به فضای باز مشرف است.
هشتی: فضای اصلی ورودی که معمولا بعد از سردر قرار می‌گیرد.
هفت دری: اتاق بزرگی که هفت پنجره بزرگ در کنار یکدیگر دارد.
یزدی بندی: نوعی سقف‌سازی داخلی تزیینی